zondag 20 september 2009

Nog een dagje in Page

Jaja, we zijn hier 3 nachten, maar zoals gisteren de dame bij het BLM (Bureau Land Management) al zei: 'ik kan je 2 weken lang in deze omgeving bezig houden'. En het is echt zo! Ook hier is ontzettend veel te doen in de omgeving. Gelukkig hebben wij voorafgaand aan de vakantie al een aantal mogelijke bezienswaardigheden in kaart gebracht. We besluiten om, ondanks onze toch wel stijve spieren, vandaag naar Buckskin Gulch te gaan. Dit is een canyon die erg mooi moet zijn en wij gaan kijken of dat echt zo is. Langs de trail staan cairns (gestapelde stenen om de weg te wijzen), dus het moet niet al te moeilijk zijn.

Gisteravond hebben we besloten om niet meer mee te doen aan de loterij. Want om op zondagochtend de evt. hike naar de Wave te kunnen maken, moeten we ons programma teveel aanpassen en dat willen we niet. De Wave zat dit jaar niet (meer) in de planning, dus we laten het zo.

Het is al lekker warm als we op weg gaan naar de House Rock Valley. Dit is dezelfde weg als waar je heen rijdt als je de Wave gaat bezichtigen. We rijden de dirtroad op en slaan na een aantal bochten en wasborden af naar de parkeerplaats waar de trail begint.
Monique begint met het invullen van de permit formulieren die je daar ter plekke kunt vinden en betaalt de fee die hieraan gebonden is. Een deel van de formulieren leg je goed zichtbaar op je dashboard. Ondertussen trek ik mijn hikingboots aan die verrekte strak zitten, maar het lijkt verder goed te gaan. We vullen opnieuw de flessen en de waterzakken en gaan op weg naar de trail. Door rul zand lopen we richting een rivierbedding, waar aan de overkant de trail verder gaat. Opnieuw door rul zand. Nadat we een tijdje lopen en de omgeving steeds mooier wordt, zien we een trail die de rivierbedding in gaat, maar ook een trail die bovenlangs loopt. We besluiten om de trail bovenlangs te volgen. Tenslotte hebben we even genoeg van rivierbeddingen.


Zodra we de trail bovenlangs volgen, hebben we spijt. Allerlei dorre distels staan langs het pad en we hebben continu stekels in onze benen, sokken en schoenen. En dat steekt! We proberen om ze te laten zitten, maar dat is geen goed plan. Alsof er spelden in je geprikt worden, zo voelt het! Toch lopen we door, want anders moeten we dezelfde weg weer terug en dat is geen optie. Het is inmiddels snikheet en het zweet druipt van ons af! Af en toe voelen we een warm briesje dat ook niet helpt bij het afkoelen.

We zijn blij als we de rivierbedding in kunnen om daar verder te lopen. Helaas is het de blijkbaar de tijd van irritante vliegen en honingbijen! Geen idee of de honingbijen anders zijn dan de 'gewone' bijen, maar dit is de letterlijke vertaling. Van de bijen hebben we niet veel last, van de vliegen wel! Monique roept op een gegeven moment naar een vlieg "ga een lijk zoeken!". Dat moet niet al te moeilijk zijn, want een stuk terug zijn we een oud dierenlijk tegengekomen. Nee, ik ben niet gaan kijken wat het was... Wel kon ik zien dat ie er al een tijdje lag.

We zijn een uurtje onderweg als we bedenken dat dit volgens ons niet de omgeving is wat we gedacht hadden. We dachten een smalle canyon te zien en alhoewel dit ontzettend mooi is, is het wat anders dan verwacht, zeg maar. Als dan ineens de trail ophoudt, er geen voetstappen meer te zien zijn en de enige cairn die we tegenkwamen al een tijdje terug stond, zijn we het spoor bijster. We kijken een beetje verloren rond, maar alles lijkt wat afgesloten met begroeiing.
Nu we het allebei niet meer weten, besluiten we om terug te gaan. Jammer, want het is een leuke hike. Op de terugweg lijken we een soort van opening in een berg te zien en we lopen daar naar toe. FOUT dus! Ook hier weer vervelende distels die we om de haverklap uit ons moeten plukken. En vervelende vliegen!

Als we weer op het beginstuk lopen, besluit Monique om het dierenlijk van dichterbij te gaan bekijken. Ze maakt een foto van de schedel en komt dan weer snel terug.

Zodra we bij de auto komen, drinken we het water uit de waterzak op en leggen de nog gevulde flessen in de cooler. Die komen later of morgen wel van pas. We bedenken wel om later op internet te kijken hoe het nu zit met de trail. Want als het is wat wij denken, dan moeten we terug.

Als we wegrijden, besluiten we om richting Kanab te rijden. Monique heeft een puffertje nodig voor haar fotocamera, die zit onder het stof na de afgelopen dagen en kan wel een schoonmaakbeurt gebruiken. In Kanab zit de enige fotozaak in de wijde omgeving. Dus rijden we zo'n 60 mile verder. Gelukkig ligt een paar mile buiten Kanab de Coral Pink Sand Dunes State Park, waar we dan meteen kijkje kunnen nemen.

In Kanab vinden we al snel Terry's Photoshop, maar de winkel is gesloten. Er zit ook nog een Radioshack, die vanalles verkoopt behalve camera toebehoren. Het puffertje moet dus nog even wachten.
We gaan snel door naar Coral Pink Sand Dunes State Park, terwijl de lucht volledig dicht begint te trekken. Er vallen wat regendruppels en zo nu en dan zien we een lichtflits. Toch rijden we door in de hoop dat het beter wordt en dat we in dit park kunnen eten. Want we hebben honger!
Helaas wordt het weer slechter en we besluiten dat het in dit weer niet de moeite is om de fee te betalen om het park te bezichtigen. Gelukkig kunnen we net buiten het park nog een stukje zien. We parkeren de auto en lopen hijgend door het rulle zand naar boven. Dat valt nog niet mee! Van bovenaf hebben we mooi zicht op de gekleurde duinen, die in dit weer eerder rood lijken, dan roze. Maar ineens klinkt er een fikse donder en we gaan snel terug naar de auto. Er wordt hier iets teveel gewaarschuwd om bij onweer niet buiten te blijven, dus dat doen we ook niet.

We rijden terug naar Page en besluiten om voor de zonsondergang nog even snel een laatste was te draaien. Dan is alles weer schoon en kunnen we weer even vooruit. Hopelijk is de was klaar voordat we richting Alstrom Point rijden voor de zonsondergang...
Terwijl de was draait, bungelen wij met onze voetjes in het water van het zwembad. We zitten lekker in de schaduw en het is een aangenaam temperatuurtje. Ondertussen vragen we ons af of we morgenochtend vroeg niet alsnog de Buckskin Gulch kunnen bezoeken, maar dat zullen we later vanavond nagaan op internet.

Jammer genoeg trekt ook hier de lucht dicht en heeft het geen zin om er op uit te trekken voor een mooie zonsondergang. Gelukkig maar, want het wassen duurt wat langer dan gepland...

Geen opmerkingen: