De laatste dag

Ohohoh! We hebben gisteravond nog even naar Weather channel gekeken en de verwachte temperatuur voor Phoenix is vandaag 105 graden! Niet normaal en we hebben dus officieel ons warmte record van alle vakanties verbroken. Twee jaar geleden was het op de laatste dag 102 graden!
Ook hebben we dit jaar voor het eerst meegemaakt dat de borden langs de weg (Smokey bear) aangaf dat de brandgevaarlijkheid 'Extreme' was.

Als we naar buiten gaan, is het inderdaad al niet meer te harden. De temperatuur loopt heel rap naar de 100 graden en de airco kan het al bijna niet meer aan.
We eten wat bij Denny's en gaan daarna op weg naar Watson Lake City Park bij Prescott. Na een hele lange weg, komen we daar eindelijk aan en het ziet er inderdaad mooi uit. Ook hier staat het water laag en jammer genoeg kunnen we niet bij de rotspartijen in het water komen, omdat daar geen pad naar toe loopt. Misschien maar goed ook.

We rijden weer terug naar Phoenix, want we moeten nog naar de REI, de outdoor store. Hier koopt Monique natuurlijk weer niets en ik koop een nieuwe regenbroek. Die hebben we in Nederland wel nodig en mijn oude is lek!
Nu vraag je je misschien af waarom ik dat ding in godsnaam hier koop. Nou, heel eenvoudig. Als ik in Nederland een goeie wil kopen, dan betaal ik in Euros wat ik hier in Dollars betaal. En in dollars is het een stuk vriendelijker. Daarom vinden wij shoppen ook zo fijn hier.

We rijden nog even naar een winkelcentrum, maar het kan ons niet meer bekoren. Het geld is nu echt op en we moeten langzamerhand terug naar het hotel. We kunnen het niet te laat maken vanavond, want om 4 uur morgenochtend gaat de wekker af...

Applebee's is de plek waar we vanavond eten. We nemen mijn favoriete voorgerecht en een lekker hoofdgerecht en daarna houdt het toch echt op. We gaan terug naar het hotel en halen de auto leeg. En mijn god! Wat een zooi verzamelt een mens in een paar weken tijd!
De cooler en de box laten we achter in het hotel. Daar kan housekeeping misschien nog iemand een plezier mee doen. De overige spullen gooien we weg of nemen we mee terug.
De koffers gaan bijna niet meer dicht en het is passen en meten om alles ingepakt te krijgen. Ondertussen check ik online in (ja, nu lukt het wel) en ga bij de receptie de instapkaarten uitprinten. Daar hoeven we ons morgen niet meer druk om te maken.